Jóhann Páll Símonarson

Í þjónustu valdsins 27/09/2001

Slysfarir

UNDIRRITAÐUR varð fyrir því fyrir 31. ágúst 1996, eða fyrir um fimm árum, að slasast illa þegar spreddari gaf sig og hann féll 12 til 15 metra ofan í steypt bryggjugólf í Færeyjum ofan af gámi sem honum hafði verið gert að fara upp á. Fimm árum síðar eru bótamálin ófrágengin.

Fimm ára strit

Eftir legu á spítala tók við löng sjúkdómslega heima, aðgerðir, þjálfun, og endurhæfing. Það tók rúmt ár að komast í sæmilegt ástand og var batinn hægur. Mér hefur þó verið bent á að afleiðingar slyssins eru alvarlegar, líkamstjónið verulegt og best væri fyrir mig að hætta til sjós. Ég hef kosið að halda áfram þrátt fyrir óþægindin og bent á að þessi óþægindi væru smámunir í samanburði við óþægindin sem eru því samfara að glíma við þá sem þiggja laun fyrir að þjónusta tryggingafélög. Hér á ég við lækna og lögfræðinga.

Fimm árum eftir slysið sér ekki fyrir endann á málaskakinu. Fyrir hönd skipa- eða tryggingafélagsins fer lögmaður á hinni virtu lögmannsstofu LOGOS með málið og tveir læknar tóku að sér að endurskoða matsgerð sem áður hafði verið gerð, Atli Þór Ólason og Stefán Carlsson. Annar kunnugur starfsemi læknadeild Tryggingastofnunar. Lögfræðistofan fína og læknarnir virðast vera það vígi sem hörfað er í eftir að læknir Tryggingastofnunar ríkisins skilaði sínu mati.

Fimmtán metra fall og viðbrögð

Samkvæmt marga daga ítarlegri skoðun þess læknis sem tók allt upp á segulband svo að sannreyna mætti lýsingar mínar mat hann afleiðingar slyssins á þessa leið:

1. Höfuðáverki með viðvarandi höfuðverk.
2. Stirðleiki í öxl sem kom fram vegna meðhöndlunar á framhandleggsbroti og afleiðingar áverka þar.
3. Opið framhandleggsbrot á hægri handlim sem fljótlega orsakaði það að úlnliður varð ónýtur…
4. Brot á mjaðmagrind hægra megin sem haft hefur í för með sér skerta hreyfingu…
5. Álagsbundnir verkir í pung.
6. Brot á vinstri framhandlegg …sem telja verður að tengist áverkanum, eða afleiðingum þess vegna jafnvægisskorts eftir höfuðhögg.
7. Skert hreyfing í hægri olnboga vegna afleiðingar hægra framhandleggsbrots.“

Þetta eru líkamlegar afleiðingar þess að falla fimmtán metra niður í bryggjugólf í Færeyjum og niðurstaða óháðs læknis, sem lá fyrir fyrir tveimur árum, var: Tímabundið 100% atvinnutjón í ár og þriggja mánaða 100% atvinnutjón. Þjáningabætur metnar á 15 mánuði, varanlegur miski 50% og varanleg örorka 50%. Niðurstaðan lá fyrir fyrir tveimur árum.

23. desember 1999 barst Eimskipafélagi Íslands bréf frá fyrirtæki sem kallaði sig þá Counsel Office, Established 1907, þá til húsa á Suðurlandsbraut 4A. Í því bréfi er Eimskipafélaginu ráðlagt, á ensku, að taka ekki mark á mati sérfræðings Tryggingastofnunar eingöngu heldur fá annað mat og leggur hæstaréttarlögmaður hjá Counsel Office, Established 1907, líka til að átta tíundu hlutum af bótakröfu minni sé hafnað. Þetta var jólaglaðningur Counsel Office til Eimskips 1999.

Pakkað í vörnina

Þegar niðurstaða þessi lá fyrir virðist eins og tryggingafélag skipafélagsins, eða skipafélagið sjálft, hafi ákveðið að beita sömu taktík og ítalska knattspyrnulandsliðið beitti á niðurlægingarskeiði ítalska boltans, að stilla 11 mönnum upp í vítateiginn til að reyna að ná að jafntefli í hverjum leik.

Það gerðist ekkert í málinu fyrr en ég sá mig knúinn til að leggja mál mitt á borðið í Morgunblaðsgrein 22. nóvember 2000. Tölvurnar lifnuðu við og tölvupóstskeyti fóru milli manna og var vörnin sú að fá nýtt mat, eins og Counsel Office, Established 1907, hafði lagt til.

Sama læknisfræði – önnur niðurstaða

Eftir að hafa látið sérfræðing Tryggingastofnunar ríkisins þurrausa mig og skoða dögum saman fór lögmaður skipafélagsins fram á að ég mætti í nýtt læknisfræðilegt mat og nú til þeirra heiðursmanna dr. Atla Þórs Ólasonar og Stefáns Carlssonar læknis. 6. febrúar 2001 mætti ég til fundar við tvímenningana. Þeir félagar tóku mér afskaplega vel, töldu óþarft að taka mig upp á segulband, skoðuðu mig og ég var sáttur þegar ég keyrði heim á þriðjudagssíðdegi.

Þremur dögum síðar lá matið fyrir. Læknisfræðileg niðurstaða er sú sama og hjá lækni Tryggingastofnunar. Tímabundið atvinnutjón var metið það sama, þjáningabætur svipaðar, varanlegur miski sá sami, en varanleg örorka var hins vegar ekki lengur 50% heldur 25%. Ég ítreka: Varanleg örorka var ekki lengur 50% heldur 25%.

Allar læknisfræðilegar lýsingar, mat á líkamstjóninu og afleiðingar eru eins, en hvers vegna þessi niðurstaða varðandi varanlegu örorkuna? Jú, þeir brugðu sér í gervi félagsvísindamanna, læknarnir tveir. Þetta segi ég vegna þess að niðurstaða þeirra byggist á mati á menntun minni, tekjumöguleikum, áhugamálum eða viljastyrk. Það sem þeir gera að mínum dómi er að klæða almenna niðurstöðu í búning læknisfræðilegrar sérfræði og það er ég afar ósáttur við. Í áliti læknanna segir til dæmis: „Jóhann er rétthentur. Þá hefur hann kvartað um minnis- og einbeitingarskort. Hann hefur … unnið sömu vinnu og áður með miklum óþægindum … Þannig hefur hann ekki orðið fyrir tekjutapi. Í landi hefur hann sleppt ýmsum störfum … Jóhann hefur hugleitt að fara í land … Matsmenn telja það ekki óeðlilegt … óvíst hvenær Jóhann lætur verða af þessu … hugsanlegt að ýmisskonar lagerstörf hentuðu honum og önnur létt störf … vinnuframboð fyrir hann væri minna … vinnugeta skert … vegna minni álagsgetu svo og minna vinnuframboðs.“ Varanleg örorka er metin 25%.“

LOGOS og orð Guðs

Á Vesturlöndum hafa ýmsir hópar, aðrir en beinir umboðsmenn almættisins hér á jörðu, þóst standa nærri Guði. Sauðsvartur almúginn segir stundum að læknar séu hálfguðir og ekki er óþekkt að við viljum taka þá í guðatölu sem láta gott af sér leiða. Þessi staða hefur hugsanlega orðið til þess að sumir þeirra blandi saman læknisfræði og hagsmunum þess sem þeir þjóna. Ég fullyrði ekkert en velti fyrir mér möguleikanum til að skýra fyrir mér og reyna að skilja hvernig læknar geta verið læknisfræðilega sammála en orðið svo gjörsamlega ósammála þegar kemur að forsendum sem þarf að leggja til grundvallar fébótum mínum.

LOGOS er lögfræðistofan sem pantaði nýja matið og kennir sig með nafninu við orð Guðs og visku í góðu samræmi við kenningar Fílóns gamla og þeirra sem síðar færðu rök fyrir því að LOGOS hefði lifnað við með fæðingu frelsarans sjálfs.

Það er til umhugsunar fyrir sjómenn sem slasast hve miklu má kosta til til að koma í veg fyrir að sjómenn og almenningur nái rétti sínum eftir alvarleg slys. Það er líka til umhugsunar hve langt þeir virðast seilast sem vinna fyrir valdið. Það er líka til umhugsunar fyrir hluthafa skipafélagsins hvort félagið græðir á framferði sínu af því að milljónirnar sem það reynir að hafa af mér þarf félagið örugglega að greiða inn á reikning þeirra sem vinna við lögmennsku undir merkjum orðs Guðs.

Birt í Morgunblaðinu fimmtudaginn 27. september, 2001.